napoliten akor

Tonun 2. Derecesinin yarım ses pesleştirilmesiyle oluşan (bkz:majör) akordur. Aynı zamanda efsanevidir kendisi.

Örneklemek gerekirse tonumuzun do majör ya da do (bkz:minör) olduğunu düşünürsek, re bemol majör akorunun tınlatılmasıdır. Kök halinde tınlatıldığında bile büyülü bir hava katar aslında ama genellikle re bemol majör akorunun 1. Çevrimi kullanılarak oluşturulan versiyonuyla çıkar karşımıza.

Armonik olarak cevabı, tonun kök sesidir. Özellikle minör tonlarda kullanıldığında, hem korkutucu hem hüzünlü hem de rahatsız gizemli bir etki bırakır.

İsmini, italyan operasının ünlü müzisyenlerini bünyesinde barındıran napoliten okulu'ndan aldığını da göz önünde bulundurursak kullanımı 1700'lü yıllara kadar dayanır. Klasik dönemde, özellikle (bkz:Ludwig van beethoven) tarafından epey sevilmiş olacak ki eserlerinde sık sık yer vermiştir.

Günümüz modern müziğinde de nadiren kullanıldığını görebiliriz. Günümüzdeki kullankmında, şarkıların ana ezgisinin de napoliten hale getirilmesiyle oluşturuluyor ve genellikle (bkz:arpej) şeklinde tercih ediliyor. Bence iki kullanımda da müziğe sıra dışı ve görkemli bir hava katıyor.

görsel

Tonun sudominant(4) sesi üzerine kurulan akordaki dominant(5) sesin yarım ses tizleştirilmesi ile elde edilen akora napoliten (neopolitan chord) veya napoliten 6 akoru denmektedir. akor adını 17-18 yy'larda Nepal'de bulunan napoliten okulundan almıştır ve aynı dönemlerde kullanılmaya başlanmıştır. armonide N6 ismiyle gösterilir ve dominant öncesi akorudur.

örneğin mi minör eserde dördüncü derece olarak '' (4) la do mi# - (5) si re# fa#- (1) mi sol# si'' geçişinde kullanılan 4 derece akorunu almış olduğu mi# bu akoru n6 olmasını sağlar ve 5. derece ile birlikte bu iki akorun seslerinin gidilecek toniğe daha yakın sesler olması tonik sese gitme isteğini arttırarak daha kuvvetli bir final imkanı sunmaktadır.